Γύρω από τις πολεμικές επιχειρήσεις των αρχαίων Ελλήνων και των Ρωμαίων διασώζονται σημαντικές πληροφορίες ερωτικού χαρακτήρα – αν εννοήσουμε τον έρωτα με την ευρύτερη δυνατή σημασία, που περιλαμβάνει το πάθος, τον βιασμό αλλά και την εγκράτεια. Θα μπορούσαμε να τους δώσουμε ως τίτλο, για χάρη συνεννόησης, «πόλεμος και έρωτας». Οι πληροφορίες αυτές προβάλλονται επιμόνως, εξ αιτίας των έντονων συμβολικών συνειρμών που προκαλούσαν. Κοινό χαρακτηριστικό τους είναι η επικέντρωση στις σχέσεις μεταξύ ενός ήρωα (όταν πρόκειται για μύθο) ή ενός πολεμικού αρχηγού (όταν πρόκειται για ιστορικό αφήγημα) και μιας γυναίκας ή, γενικότερα, των γυναικών του αντίπαλου στρατοπέδου. Οι σχέσεις αυτές, που αποδεικνύονται σύνθετες και δυναμικές, συσχετίζουν καθαρά την πολεμική με την ερωτική κατάκτηση ή, ορθότερα, τη διαχείριση της ερωτικής κατάκτησης. Εναλλάσσουν επίσης την ιδιότητα του κατακτητή με αυτήν του κατακτημένου, ιδίως όταν πρόκειται για πολεμικούς αρχηγούς που υποτάσσονται σε μια γυναίκα. Θα μπορούσαμε έτσι να τους δώσουμε ως δεύτερο τίτλο, «η αιχμάλωτη και ο στρατηγός». Πρώτο γνωστό παράδειγμα από τον ελληνικό κόσμο είναι οι σχέσεις του Αχιλλέα με τη Βρισηίδα