Ο αλεξανδρινός Καβάφης, κωνσταντινουπολίτης από την οικογένεια της μητέρας του, άρχισε την ποιητική του σταδιοδρομία την εποχή της διάδοσης της νέας ιστορικής θεώρησης στην Ελλάδα, που έβλεπε το Βυζάντιο ως αναπόσπαστο προηγούμενο για τη διαμόρφωση του Νέου Ελληνισμού, ενώ ταυτόχρονα άρχιζαν στην Ευρώπη να αναπτύσσονται οι βυζαντινές σπουδές ως ειδικός κλάδος της φιλολογικής επιστήμης. Το Βυζάντιο καταλαμβάνει σημαντικό μέρος στην ποίηση του Καβάφη: από αυτό ο ποιητής αντλεί πρόσωπα και περιστάσεις που τον βοηθούν να εκφράζει τη σκέψη του για την Ελλάδα, τον άνθρωπο και τη ζωή.