Η Παναγιώτα Μήνη είναι κάτοχος πτυχίου φιλολογίας από το Πανεπιστήμιο Κρήτης (1989), δυο μεταπτυχιακών διπλωμάτων στις κινηματογραφικές σπουδές (Τμήμα Φιλολογίας, Πανεπιστήμιο Κρήτης 1993∙ Department of Communication Arts, University of Wisconsin-Madison 1995) και διδακτορικού στον κινηματογράφο από το University of Wisconsin-Madison (2002, τίτλος διατριβής: “Pudovkin’s Cinema of the 1920s”). Από το 2003 διδάσκει προπτυχιακά και μεταπτυχιακά μαθήματα ιστορίας και θεωρίας κινηματογράφου στο Τμήμα Φιλολογίας του Πανεπιστημίου Κρήτης. Κατά την περίοδο 2004-2009 δίδαξε επίσης ελληνικό θέατρο και κινηματογράφο στο Ελληνικό Ανοιχτό Πανεπιστήμιο. Είναι Συνεργαζόμενο Μέλος Δ.Ε.Π. και υπεύθυνη του Εργαστηρίου Εικόνας, Ήχου και Κίνησης του Ινστιτούτου Μεσογειακών Σπουδών του Ιδρύματος Τεχνολογίας και Έρευνας (Ι.Τ.Ε.). Τα ερευνητικά της ενδιαφέροντα και οι δημοσιεύσεις της αφορούν τον ελληνικό, τον σοβιετικό και τον ανατολικοευρωπαϊκό κινηματογράφο, τα σενάρια του Νίκου Καζαντζάκη, τη σχέση κινηματογράφου-ιδεολογίας, αναπαραστάσεις της ιστορικής πραγματικότητας, κινηματογραφικές διασκευές και ζητήματα κινηματογραφικής αφήγησης και στιλ. Η μονογραφία της Η κινηματογραφική μορφή του πόνου και της οδυνηρής αναπόλησης: Ο μοντερνισμός του Τάκη Κανελλόπουλου κυκλοφορεί από τις εκδόσεις ΜΙΕΤ και είναι συν-επιμελήτρια των: Υπηρέτριες και υπηρέτες: ιστορικά υποκείμενα και καλλιτεχνικές αναπαραστάσεις στον ελληνόφωνο χώρο (19ος-21ος αιώνας) (Αθήνα, Παπαζήσης, 2020) και Προσεγγίσεις στην ιστορία του κινηματογράφου (Πανεπιστήμιο Κρήτης & Ινστιτούτο Μεσογειακών Σπουδών – Ι.Τ.Ε., 2020).